(2) صوفيا

فردای آنروز حدود ظهر بود که از محل مسابقه که اتفاقا در نزديکی

محل اقامتمان بود به اتاقمان برگشتيم . در هنگام ورود به اتاق مجددا

آن دختر و پسر را ديديم که در راهرو ايستاده بودند . سلام کرديم و

آنها به سمت ما آمدند . پسر دست دراز کرد و با من دست داد و شروع

به صحبت کردن کرد . ابتدا خودش را معرفی کرد که متاسفانه من

اسم او را به خاطر ندارم ! سپس به خاطر سروصدا های ديروز از

من عذرخواهی کرد. به شدت متعجب شده بودم چون فکر نميکردم

که طرف اينقدر آدم مودب و متينی باشد آخه نه به قيافش ميخورد

و نه به رفتار ديروزش . البته بگذريم که او هم مثل من چندان به

زبان انگليسی مسلط نبود

بعدش دختره جلو اومد و با من دست داد . دختر شاد و سرزنده ای

بود ، جوری با آدم حرف ميزد مثل اينکه چند ساله که ميشناسدت

دستم را هم ديگه ول نميکرد به زور درآوردمش . گفت که اسم من

صوفيا است و مدتی است که اينجا زندگی ميکنم . پسره را هم

معرفی کرد و گفت که با تسهيلات ويژه دولت در اينجا زندگی می

کند . يه دفعه در اتاق ما باز شد و چهره رسولی نمايان شد

اومد با يارو دست بده که طرف امتناع کرد و شروع کرد به ارايه

يکسری توضيحات به زبان لهستانی که ما چيزی نفهميديم واو هم

وارد اتاق شد و با رسولي دست داد . تازه فهميديم که منظورش

چيه ، اونا رسم ندارن که يکی بيرون اتاق با يکی داخل اتاق دست

بده ! مردم عجب رسمايی دارن

خلاصه خداحافظی کرديم و وارد اتاقمان شديم

ادامه دارد